Toen ik twintig was, leerde ik de antroposofische mensvisie kennen. Zo ben ik gaan werken als verpleegkundige. Maar ook voor het verdere leven gaf het mij richting. Samen met mijn man Casper, die als huisarts werkzaam is, voedde ik mijn vijf kinderen op. Daarna kwam er een tussenperiode, waarin ik me aan de kunst heb gewijd. Met veel plezier ontstonden er grote kleurrijke schilderijen. Momenteel maak ik portretten in voornamelijk aquarel. Verfrist kwam ik in 2003 weer terug in de gezondheidszorg, De vragen rondom leven en dood hadden mijn interesse. Ik ben begonnen, en werk nog, in de zorg voor ouderen, dementerenden en chronisch zieken. Ik heb gemerkt hoe heilzaam de aanraking kan zijn. Dat het rust geeft en je bij de kern van jezelf brengt. Het houdt me bezig als je niet meer vanuit die kern kunt leven. Daarnaast heb ik de werking van het mediteren ondervonden, verschillende manieren van meditatie heb ik beoefend. Momenteel begeleid ik een groep hierin.

Er is een kruisbestuiving ontstaan tussen deze verschillende werkzaamheden: enerzijds de gezondheidszorg en anderzijds de kunst zoals te zien op www.hanne.nl. Ik ervaar het in het tastenderwijs en gedetailleerd onderzoeken, met de volgende gedachten als richtsnoer: Via warmte van mijn hand en de substantie de mens uit te nodigen aan te komen bij zijn gezonde kern. Rustend in de stilte, de niet-zintuigelijke wereld toelaten. En in de kunst: de transparantie en de kleuren laten een tussengebied zien waarin de vorm wil verschijnen.

Met deze ervaring werk ik in een eigen werkruimte in de stad Utrecht en in de ouderenzorg van ‘Warande’.